A Way Out to wyjątkowa gra kooperacyjna stworzona do zabawy ze znajomymi. Zawiera nawet funkcję dostępu dla znajomych, która pozwala rozegrać całą przygodę przez sieć z dowolnym z przyjaciół. W niektórych przypadkach więź może ulec wzmocnieniu. W innych – niekoniecznie. Postanowiliśmy przetestować to na dwóch pracownikach EA
Zagadnienie skutku śmiertelnego w bójce i pobiciu jest wyjątkowo skomplikowane. Słowem wstępu jak traktuje, bójkę i pobicie ze skutkiem śmiertelnym przepis kodeksu karnego art. 158 kk- 2. jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Natomiast odpowiedzialność za sam udział w bójce lub pobiciu bez wywołania powyżej wskazanych skutków grozi karą pozbawienia wolności do lat 3. Już na pierwszy rzut oka da się zauważyć różnicę między ewentualną odpowiedzialnością w wymiarze do 3, a do 10 lat w zależności od przyjętej kwalifikacji z art. 158 kodeksu karnego. Nadto w pewnych sytuacjach możliwa jest kwalifikacja z art. 148 kodeksu karnego tj. w sprawie nie tyle o udział w pobiciu czy bójce a – zabójstwo z karą odpowiednio surowszą. W analizie każdej sprawy, tzw. udziału w bójce ze skutkiem śmiertelnym istotne jest rozważenie kwestii struktury incydentu i przedstawienie relacji, w jakiej pozostaje skutek śmiertelny do przebiegu bójki, sposobie działania poszczególnych współsprawców oraz stosunku zamiaru przestępnego uczestników bójki (pobicia) do faktu spowodowania śmierci. Należy szczegółowo odnieść się do okoliczności zdarzenia, z których wynika czy sprawca obejmował zamiarem spowodowanie śmierci czy jedynie chciał skrzywdzić, pobić ofiarę, natomiast nie chciał jej pozbawić życia. Wyjątkowo trudne w analizie i ocenie prawno-karnej zamiaru i w konsekwencji odpowiedzialności wszystkich poszczególnych sprawców są sytuacje, w których dochodzi do tak zwanego ekscesu po stronie jednego ze współsprawców bójki. W bójkach, w których jako charakterystyczne da się wyłonić w zasadzie jeden elementy. Mianowicie: fakt że wynik w postaci iż ofiara poniosła śmierć powstał nieoczekiwanie w tym sensie, iż przebieg bójki nie wskazywał na możliwość takiego skutku. Klasycznym przykładem są tego rodzaju sytuacje, w których działanie jednego z uczestników bójki można określić mianem ekscesu. Jego działanie jest zdecydowanie odmienne negatywnie do działania pozostałych współsprawców bójki czy pobicia. Ze szczegółowego przebiegu tzw. ekscesu wynika często duża rozpiętość pomiędzy nasileniem złej woli u sprawcy śmierci ofiary w porównaniu do innych uczestników, których działanie nie pozostaje w żadnym stosunku proporcjonalnym do indywidualnego ekscesu sprawcy. Kwalifikacja z art. 158 § 3 ma zastosowanie do sprawców biorących udział w bójce lub pobiciu tylko wówczas, gdy nie można stwierdzić, że pomiędzy indywidualnym działaniem któregokolwiek z nich, bądź działaniem podjętym w ramach współsprawstwa przez wszystkich, a skutkiem przewidzianym w art. 158 § 3 zachodzi związek przyczynowy, bądź gdy w zachowaniu sprawców nie było zamiaru, nawet ewentualnego, spowodowania skutku określonego w art. 158 § 3 czyli śmierci człowieka. W przypadku bowiem, gdy zamiar sprawców biorących udział w bójce lub pobiciu skierowany jest na spowodowanie śmierci, ma zastosowanie przepis dotyczący przestępstwa zabójstwa z art. 148 § 1 Dlatego też jako istotne z punktu doboru odpowiedniej kwalifikacji prawnej w tym za popełnienie zabójstwa, są okoliczności jak sam przebieg zdarzenia, przede wszystkim umiejscowienie, ilość i charakter obrażeń doznanych przez ofiarę, osobę pokrzywdzoną, użycie różnego rodzaju niebezpiecznych przedmiotów w trakcie bicia, fakt natężenia zadawania ciosów, intensywność, sposób bicia np. kopania nogami w ciężkich butach, działanie z dużą siłą, wyjątkowa brutalność, ich przewaga nad leżącym bezbronnym człowiekiem, kontynuowanie ciosów, mimo np. jęków próśb ofiary o zaprzestanie czy faktu bicia po utracie przytomności, brak zainteresowania stanem zdrowia ofiary i niepodjęcie czynności w celu udzielenia pomocy po pobiciu, pozostawienie ofiary w stanie tzw. agonalnym i oddalenie się z miejsca przestępstwa. Są to okoliczności, które świadczą w sposób oczywisty o tym, że sprawcy obejmowali swoim zamiarem skutek śmiertelny. PRZESŁANKI ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA ŚMIERĆ WYWOŁANĄ W RAMACH POBICIA Dla bytu przestępstwa z art. 158 § 3 tj spowodowania śmierci na skutek bójki lub pobicia, nie jest konieczne aby sprawca w jakikolwiek bezpośredni sposób naruszył nietykalność cielesną pokrzywdzonego. Wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciw innemu człowiekowi lub grupie osób. W szczególności przez to, że sprawca swoim zachowaniem np. stworzeniem warunków ułatwiających działania bezpośrednich sprawców, postawą, a nawet samą obecnością wśród osób czynnie występujących przeciwko pokrzywdzonemu zwiększa zagrożenie u pokrzywdzonego i przyczynia się do wzrostu dysproporcji siły pomiędzy sprawcami pobicia i pokrzywdzonym. Podsumowanie - prawnik prawa karnego Wrocław Nadto na skutek licznych obron Klientów sprawców tego rodzaju czynów, jako adwokat spraw karnych we Wrocławiu pozwolę sobie na stwierdzenie, o czym wielu biorących udział w bójce lub pobiciu zdaje się nie wiedzieć, że w sposób jednoznaczny na podstawie orzecznictwa sądów powszechnych możliwe jest przypisanie współsprawstwa przestępstwa bójki lub pobicia ze skutkiem śmiertelnym. Nawet przy ustaleniu, że konkretny uraz prowadzący do śmierci spowodował drugi z napastników. Sprawca może w takiej sytuacji odpowiadać za zachowanie swojego współsprawcy, tj. spowodowanie uderzenia prowadzącego do urazu wywołującego śmierć, o ile wykazany zostałby istotny wkład sprawcy, który co prawda nie zadał śmiertelnego uderzenia, ale w realizację znamion tego przestępstwa w następstwie przestępczego porozumienia z pozostałymi współsprawcami i podziału ról miał swój wkład. Tym samym odpowiedzialność z art. 158 § 3 występuje niezależnie od tego, który z uczestników pobicia zadał cios skutkujący śmiercią pokrzywdzonego, o ile wszyscy uczestnicy pobicia ów skutek przewidywali lub mogli przewidzieć, a równocześnie nie mieli zamiaru spowodowania śmierci pokrzywdzonego. Istotą przestępstwa z art. 158 § 3 jest to, że skutek w postaci śmierci człowieka stanowi następstwo danego zdarzenia i nie zostało ustalone indywidualne sprawstwo owego skutku. Dlatego warto zastanowić się dwa razy zanim dojdzie do omawianej w niniejszym artykule sytuacji i do tego gorąco zachęcam. Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu Adwokat Wrocław Karol Sobkowiak tel. 515 585 052 ADWOKAT WROCŁAW – ADWOKAT LUBIN – ADWOKAT OLEŚNICA – ADWOKAT WOŁÓW – ADWOKAT TRZEBNICA – ADWOKAT OŁAWA – ADWOKAT KOŁO – ADWOKAT ŚRODA ŚLĄSKA – ADWOKAT KALISZ – ADWOKAT OSTRÓW WLKP – ADWOKAT KONIN – ADWOKAT JELENIA GÓRA – ADWOKAT MILICZ
Mieszkańcy Zabrza (woj. śląskie) byli w sobotę świadkami strzelaniny na jednej z ulic miasta. Jeden z mężczyzn został postrzelony w głowę. Podczas bójki użyto siekiery i kija bejsbolowego. Uczestnicy tego zdarzenia zostali już zatrzymani przez policję.Art. 158 Kodeksu karnego § 1. Kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu § 1 lub w art. 157 spowodowanie średniego i lekkiego uszczerbku na zdrowiu § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Podmiotem przestępstw określonych w art. 158 § 1-3 jest każdy, kto w jakikolwiek sposób bierze udział w bójce lub pobiciu, niezależnie od tego, czy jego osobisty udział wykazuje cechy działania niebezpiecznego dla życia człowieka lub jego zdrowia, a także niezależnie od tego, czy można mu przypisać zadanie ciosu powodującego następstwa, o których jest mowa w art. 158 § 2 lub 3. Odpowiedzialność za udział w bójce lub pobiciu ma charakter wspólnej odpowiedzialności biorących w takim zdarzeniu udział. Jest rzeczą elementarną, iż przestępstwo z art. 158 KK - niezależnie od tego, czy w grę wchodzi bójka, czy pobicie - wymaga czynnego udziału minimum trzech osób. Jak podnosi się jednolicie w doktrynie i orzecznictwie, przez bójkę rozumie się fizyczne starcie pomiędzy co najmniej trzema osobami, które atakują się wzajemnie, występując zarazem w roli napastników i napadniętych. Pobiciem zaś jest czynna napaść dwóch lub więcej osób na inną osobę lub osoby, przy czym w zdarzeniu tym występuje wyraźny podział ról na napastników i napadniętych, broniących się (por. np. „Kodeks karny - komentarz” pod redakcją Andrzeja Zolla - część szczególna -Wydawnictwo Zakamycze 1999 teza 6 strona 297, Oktawia Górniok „Kodeks karny - komentarz” Gdańsk 2005 r. tom II teza 3 str. 130, Andrzej Marek „Komentarz do kodeksu karnego” Wydawnictwo Prawnicze Warszawa 2000 teza 1 str. 81, Krystyna Daszkiewicz „Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu - komentarz” Wydawnictwo Warszawa 2000 r. teza 1-3 str. 353 - 354). Przepis art. 158 § 1 KK nie określa sposobu udziału w pobiciu (a także w bójce), co oznacza, że może to być każda forma świadomego współdziałania uczestników pobicia, a w jej ramach również każdy środek użyty do ataku na inną osobę (inne osoby), jeżeli wspólne działanie powoduje narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1 KK. Użycie przez co najmniej jednego z napastników niebezpiecznego dla życia lub zdrowia człowieka przedmiotu uzasadnia przyjęcie, że zdarzenie staje się niebezpieczne w rozumieniu art. 158 § 1 KK i na takiej też podstawie odpowiadać mogliby pozostali jego uczestnicy (por. A. Nowosad. Usiłowanie występku udziału w bójce i pobiciu jako przestępstwa narażenia na niebezpieczeństwo. PS 2008 r. Nr 3, s. 90). Czyn z art. 158 § 1 KK jest przestępstwem polegającym na samym narażeniu na nastąpienie skutków, o których mowa w tym przepisie, bez względu na to czy skutki te rzeczywiście nastąpią. Inaczej mówiąc „narażenie”, o którym mowa w art. 158 § 1 KK dotyczy jedynie potencjalnych a nie realnych skutków w postaci uszczerbku na zdrowiu, określonych w art. 156 § 1 KK lub w art. 157 § 1 KK. Udziałem w bójce lub pobiciu może być każda forma świadomego współdziałania uczestników pobicia, a w jej ramach również każdy środek użyty do ataku na inną osobę (inne osoby), jeżeli wspólne działanie powoduje narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku wskazanego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1 KK. Do przypisania sprawcy udziału w pobiciu nie jest konieczne udowodnienie, iż zadał on pokrzywdzonemu lub pokrzywdzonym cios w postaci uderzenia, kopnięcia itp., a wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciwko innemu człowiekowi lub grupie osób. Sprawcy odpowiadają niezależnie od tego, czy można ustalić, który z nich spowodował konkretne następstwa, ale pod warunkiem, że każdy z nich możliwość nastąpienia ich przewidywał albo mógł i powinien był przewidzieć. Rozumienie znaczenia „brania udziału” jest szerokie. Udziałem w bójce lub pobiciu jest nie tylko zadawanie razów innym osobom, ale każda forma świadomego kierowanego wolą udziału w zdarzeniu zachowania. Obecność każdego uczestnika zwiększa dynamikę starcia, a jednocześnie wzmaga niebezpieczeństwo nastąpienia skutków na życiu lub zdrowiu człowieka. Do przypisania sprawcy udziału w przestępstwie bójki nie jest konieczne udowodnienie, że zadał komukolwiek cios. Jak stwierdził Sąd Apelacyjny w Krakowie: „wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciwko innemu człowiekowi lub grupie osób” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z r., II AKa 108/12, KZS 2012 r. Nr 9, poz. 38). W przytoczonym judykacie mowa o różnych formach brania udziału w bójce lub pobiciu. Obok fizycznej aktywności, może ono polegać na zagrzewaniu do walki, bądź na przyjęciu takiej solidarnej z napastnikami postawy, że wskazuje ona na potencjalną gotowość do przyłączenia się i zadawania ciosów, gdy tylko nadarzy się okazja lub zajdzie taka potrzeba (wyrok Sądu Najwyższego z r., I KR 172/72, RPEiS 1973/3/s. 347). Konstrukcja bójki lub pobicia nie wymaga z reguły bardzo trudnego dowodowo ustalenia, który z uczestników zajścia zadał cios pociągający za sobą skutki decydujące o kwalifikacji prawnej. Konstrukcja bójki lub pobicia pozwala na ograniczenie się do ustalenia, czy dana osoba brała udział w bójce i jakiego typu była to bójka z uwagi na jej skutki (zob. wyrok SA w Łodzi z 12 października 2000 r., II AKa 181/2000, KZS 2001, z. 7-8, poz. 65). Do przyjęcia udziału w bójce lub pobiciu nie jest konieczne, aby konkretna osoba zadała innej osobie (innemu uczestnikowi bójki lub napadniętemu przy pobiciu) cios w postaci uderzenia, kopnięcia itp. Do przyjęcia uczestnictwa w bójce lub pobiciu wystarczy ”świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciwko innemu człowiekowi lub grupie ludzi (...)” - wyrok SN z 28 lipca 1972 r. (RW 692/72, OSNKW 1972, Nr 11, poz. 181), a także wyrok SA w Białymstoku z 25 listopada 1997 r. (II AKA 85/97, OSA 1998, z. 10, poz. 56). Dba typy tych czynów, a słuszniej odmiany przestępstwa z art. 158 § 1 KK, ze względu na charakteryzującą ich dynamikę, mogą zmieniać swój charakter w różnych aspektach. Bardzo rzadko się zdarza, aby jakieś zajście o charakterze zbiorowych działań (zachowań) od samego początku do zakończenia było tylko bójką. Z reguły polega ono na prowokacyjnym, a później agresywnym zachowaniu się jednej strony, co wywołuje nie tylko działania zmierzające do odparcia zamachu drugiej strony, ale i działania odwetowe - ofensywne. Bójka może więc przekształcić się w pobicie, jeśli jedna ze stron uzyska przewagę z jakiejkolwiek przyczyny (np. zwiększenie liczebności uczestników po jednej stronie, użycia niebezpiecznych przedmiotów, spowodowania uszkodzeń ciała, wyłączających możliwość intensywnej agresji drugiej strony itd. itp.) Również pobicie może przekształcić się w bójkę z takich lub innych powodów. Kumulatywny zbieg między przepisami art. 158 § 1 KK i art. 157 § 1 KK może zachodzić jedynie wówczas, gdy określony sprawca biorący udział w pobiciu, które mogło doprowadzić do utraty życia albo do ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, zbiega się z umyślnym spowodowaniem naruszenia czynności narządu ciała na czas powyżej siedmiu dni, tj. gdy bezsporne jest, że to właśnie działanie określonego sprawcy powoduje uszkodzenia ciała uczestnika zdarzenia, określone w art. 157 § 1 KK. Czyli jeżeli uczestnik bójki, w której człowiek narażony był na utratę życia lub ciężki uszczerbek na zdrowiu, spowodował umyślnie naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia innej osoby na czas powyżej 7 dni, to czyn jego, dla pełnej charakterystyki prawnokarnej, powinien być kwalifikowany jako jedno przestępstwo określone w przepisach art. 158 § 1 KK w zbiegu z art. 157 § 1 KK i w zw. z art. 11 § 2 KK. Pamiętajmy, że rozmaitość form zachowania, aktywność każdego z uczestników, ich liczba i skutki ich działań, mają znaczenie dla oceny stopnia winy każdego z nich, a tym samym i dla wymiaru kary (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z r., II AKa 227/00; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z r., II AKa 353/13; Prok. i Pr. 2014, Nr 6, poz. 30; wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z r., KZS 2012 r. Nr 9, poz. 38). W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt. Z wyrazami szacunku.
Jeden z polityków trafił do szpitala (FORUM) Źródło: FORUM, fot: Depo Photos Burzliwe obrad miały miejsce we wtorek. Zdjęcia z zajścia szybko obiegły media społecznościowe.
Fot. Ian Astbury/agestock/East News Zobaczcie wideo z incydentu, do którego doszło na koncercie The Cult. Koncerty powróciły na dobre, a wraz z nimi newsy o kolejnych aferach i incydentach. Co rusz piszemy o interwencjach frontmanów, którzy reagują na nieodpowiednie zachowanie swoich fanów. Tym razem do niecodziennej sytuacji doszło na koncercie The Cult. Wokalista rzucił się w tłum - dlaczego tak zareagował? Bójka na koncercie The Cult. Wokalista rzucił się w tłum [WIDEO]Zespół The Cult obecnie koncertuje po Stanach Zjednoczonych i 20 lipca 2022 zawitał do Waszyngtonu. Wokalista Ian Astbury zauważył pod sceną bójkę i postanowił interweniować. Do sprzeczki doszło między dwoma mężczyznami, przy czym jeden z nich był duszony. Frontman bez dłuższego namysłu rzucił się w tłum, by zakończyć panowie pod sceną się posprzeczali, bo wyższy mężczyzna nie chciał się przesunąć, by niższy fan mógł zobaczyć to, co dzieje się na scenie. Po uspokojeniu fanów wokalista wrócił na scenę i kontynuował swój koncert. The Cult obecnie przygotowuje się do wydania nowego albumu. Płyta zatytułowana "Under the Midnight Sun” ma ukazać się 7 października i dotychczas poznaliśmy singiel "Give Me Mercy", który zapowiada to nadchodzące wydawnictwo. Aleksandra Degórska Redaktor antyradiaPitbull (2022) - miniserial premium Hit Patryka Vegi powraca w serialowej wersji! Bitwa o ciężką wodę (Sezon 1) premium Znakomity serial telewizyjny, którego fabuła oparta jest na faktach. Konwój (2016) Cały film PL premium Dyrektor aresztu śledczego odnajduje ukrywającego się przed światem sierżanta Zawadę. Jeden strzał.Bójka a obrona konieczna – art. 158 kodeksu karnegoBójka a obrona konieczna – art. 158 kodeksu karnegoBójka a obrona koniecznaObrona koniecznaKiedy Sąd może zaostrzyć karę? Bójka a obrona konieczna – art. 158 kodeksu karnego 1. Kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157§1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Bójka a obrona konieczna – art. 158 kodeksu karnego Ludzie często szukają możliwości. Co zrobić? A może obrona konieczna? Może to nie pobicie, a udział w bójce? Jak się bronić? Bójka ma miejsce wtedy, gdy dochodzi do zdarzenia, w którym co najmniej trzy osoby występują zarówno jako atakujący i atakowani. Tak, wystarczy, że uczestników jest co najmniej trzech i nie da się wśród nich wskazać jednoznacznie obrońców i agresorów. Pobicie ma miejsce wtedy, gdy co najmniej dwie osoby atakują jedną lub więcej osób. Definicja została określona przez Sąd Najwyższy. Sąd Najwyższy stwierdził, że konstrukcja udziału w bójce polega na tym, że każdy jej uczestnik jest jednocześnie atakującym i atakowanym. Pobicie zaś jest pojęciem przeciwstawnym konstrukcji bójki, gdyż oznacza czynną napaść dwóch lub więcej osób na jedną osobę albo grupy osób na inne osoby, przy czym w tym ostatnim wypadku cechą charakterystyczną jest przewaga osób napadających nad napadniętym [Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 23 grudnia 1971 r. IV KR 194/71] Przestępstwo udziału w bójce lub pobiciu zostało zdefiniowane w celu ochrony ludzi przed zagrożeniem dla ich życia lub zdrowia. Dlatego w odróżnieniu od przestępstw zabójstwa czy spowodowania uszkodzenia ciała, do przestępstwa z art. 158 kk dochodzi już wtedy, gdy powstanie zagrożenie, a nie dopiero kiedy komuś coś się stanie. Obrona konieczna Mam złą wiadomość… W przypadku przestępstwa udziału w bójce lub pobiciu nie można powoływać się na działanie w obronie koniecznej. Kiedy można powołać się na obronę? Obrona konieczna dotyczy sytuacji, gdy osoba broni się przed napastnikiem odpierając bezpośredni atak na „dobro chronione prawem”. Czyli mówimy o życiu, zdrowiu i własności. Pamiętajmy, iż zamach musi być bezprawny, bezpośredni i realny. Co znaczy realny? Nie może być to potencjalny lub spodziewany. Obronę konieczną reguluje art. 25 kk. Dla przykładu. Włączenie się w bójkę, by ratować jednego z jej uczestników nie jest obroną konieczną. To nie jest moje zdanie. To jest zdanie Sądu Najwyższego. Jedynie dołączenie do bójki, by ją całkowicie przerwać może być uznane za działanie w obronie koniecznej, a zatem nie będzie ono przestępstwem. Każdą sytuację trzeba analizować indywidualnie! Polskie prawo przewiduje zaostrzoną odpowiedzialność dla osób, które uczestnicząc w bójce lub pobiciu używają broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu.Bójka na A4. "Kilkudziesięciu zamaskowanych mężczyzn z siekierkami w dłoniach". Na autostradzie A4 doszło do bijatyki. Miało w niej brać udział nawet kilkadziesiąt osób, prawdopodobnie Bójka i pobicie – definicje Bójka to zdarzenie, w którym biorą udział co najmniej trzy osoby i każda z tych osób jednocześnie atakuje i broni się. Nie można tutaj wskazać strony, która jest wyłącznie ofensywna i wyłącznie defensywna. Z kolei pobicie to zdarzenie, w którym również biorą udział co najmniej trzy osoby z tą różnicą, że w tym przypadku można wyodrębnić stronę atakującą i broniącą się (zob. M. Budyn-Kulik [w:] Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, red. M. Mozgawa, LEX/el. 2021, art. 158). Co istotne, braniem udziału w bójce lub pobiciu nie będzie sama fizyczna obecność na miejscu zdarzenia, która nie przybiera jakiejś formy aktywności wskazującej na zamiar uczestnictwa w zdarzeniu i stworzenia realnego zagrożenia dóbr chronionych, tj. życia lub zdrowia człowieka (zob. V. Konarska-Wrzosek [w:] A. Lach, J. Lachowski, T. Oczkowski, I. Zgoliński, A. Ziółkowska, V. Konarska-Wrzosek, Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, Warszawa 2020, art. 158). Prawo penalizuje wyłącznie branie udziału w bójce lub pobiciu, które ma niebezpieczny charakter dla życia lub zdrowia człowieka. Wskazuje się, że z uwagi na dynamiczny charakter obu ww. sytuacji, bójka może przekształcić się w pobicie, a pobicie w bójkę. Co do zasady uczestnikom bójki nie przysługuje prawo do obrony koniecznej (zob. M. Budyn-Kulik [w:] Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, red. M. Mozgawa, LEX/el. 2021, art. 158). Natomiast warte podkreślenia jest, że osoby zaatakowane w ramach pobicia nie ponoszą odpowiedzialności za naruszenie nietykalności cielesnej i obrażenia, które zadadzą napastnikom, ponieważ znajdują się w sytuacji obrony koniecznej (zob. V. Konarska-Wrzosek [w:] A. Lach, J. Lachowski, T. Oczkowski, I. Zgoliński, A. Ziółkowska, V. Konarska-Wrzosek, Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, Warszawa 2020, art. 158). Udział w bójce i pobiciu. – typ podstawowy Zgodnie z treścią art. 158 §1 kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 §1 lub w art. 157 §1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Przestępstwo to można popełnić tylko przez działanie, a do jego znamion należy skutek. Pierwszym skutkiem jest narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia. Skutki, o których mowa w przepisach art. 156 §1 oraz art. 157 §1 to ciężki uszczerbek na zdrowiu i średni uszczerbek na zdrowiu. Co istotne, powyższe znamiona różnych postaci narażenia zostały w ww. przepisie opisane w alternatywie rozłącznej, co oznacza, że jednemu sprawcy możliwe jest przypisanie tylko jednej z ww. postaci narażenia (zob. wyrok SN z dnia r., sygn. V KK 342/16). Inaczej mówiąc, sprawca może zostać oskarżony albo o narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, albo o nastąpienie skutku w postaci ciężkiego bądź średniego uszczerbku na zdrowiu. Mimo że omawiany przepis uznaje się za namiastkę odpowiedzialności zbiorowej, to należy podkreślić, że sprawca popełnia własny czyn, który polega na wzięciu udziału w bójce lub pobiciu. Wskazuje się, że narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo, o którym mowa w przepisie, polega na stworzeniu stanu realnej groźby utraty dóbr chronionych, tj. życia i zdrowia. Zgodnie z treścią przepisu art. 156 §1 kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci: pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. Kolejny przepis reguluje średni uszczerbek na zdrowiu. Zgodnie z treścią art. 157 §1 kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 §1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Jak wynika z orzecznictwa, „Do przypisania udziału sprawcy w pobiciu nie jest konieczne udowodnienie, iż zadał on pokrzywdzonemu lub pokrzywdzonym cios w postaci uderzenia, kopnięcia itp., a wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciwko innemu człowiekowi lub grupie osób. Odpowiedzialność za udział w pobiciu ma charakter wspólnej odpowiedzialności za następstwa działania, co stanowi odstępstwo od zasady indywidualizacji odpowiedzialności karnej. Sprawcy odpowiadają niezależnie od tego, czy można ustalić, który z nich spowodował konkretne następstwa, ale pod warunkiem, że każdy z nich możliwość nastąpienia ich przewidywał albo mógł i powinien był przewidzieć” (wyrok SA w Krakowie z dnia sygn. II AKa 69/10). Udział w bójce i pobiciu. – typy kwalifikowane Przepis art. 158 §2 i §3 odnosi się do kwalifikowanych typów przestępstwa bójki i pobicie. Znamieniem kwalifikującym jest tutaj następstwo czynu. Zgodnie z §2 ww. przepisu, jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Z kolei przepis §3 stanowi, że jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. W §2 znamieniem, które wpływa na podwyższenie sankcji, jest ciężki uszczerbek na zdrowiu, natomiast w §3 – śmierć człowieka. Jak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego, „Dla uznania sprawstwa przestępstwa z art. 158 § 3 wystarczy, by skutek w postaci śmierci, będący następstwem pobicia, musiał być z nim powiązany przyczynowo, w tym sensie, że uszczerbek na zdrowiu ofiary jest następstwem zajścia jako pewnej całości, i to zajścia charakteryzującego się cechami określonymi w § 1 art. 158 (…) Określone w przepisie art. 158 § 3 następstwo w postaci śmierci, czy w przypadku art. 158 § 2 „ciężkiego uszczerbku na zdrowiu”, nie jest skutkiem indywidualnego działania sprawcy, bowiem między jego działaniem a śmiercią człowieka może nawet nie istnieć związek przyczynowy, a mimo to zachodzi odpowiedzialność na gruncie tego przepisu, o ile tylko sprawca następstwo to przewidywał lub mógł przewidzieć. To sprawia, że ten typ przestępstwa – wobec tylko takich wymogów koniecznych dla jego zaistnienia – żadną miarą nie może być utożsamiany z wskazanym w art. 105 § 2 „umyślnym przestępstwem ciężkiego uszkodzenia ciała”” (postanowienie SN z dnia r., sygn. II KK 27/10). Jeżeli jednak zostanie ustalone, że skutek w postaci śmieci jest bezpośrednim rezultatem zamierzonego czynu jednego z uczestników bójki lub pobicie, który da się wyodrębnić, uczestnik ten poniesie odpowiedzialność za umyślne spowodowanie tego skutku w sposób niezależny od odpowiedzialności pozostałych uczestników zdarzenia (zob. postanowienie SN z dnia r., sygn. II KK 271/09). Zatem „Umyślne spowodowanie śmierci czy ciężkiego uszczerbku na zdrowiu wyklucza możliwość zakwalifikowania takiego działania z art. 158 § 3 czy art. 158 § 2 skoro wskazane w tych przepisach następstwa mogą być przez sprawcę „objęte” tylko nieumyślnością. Gdy zostanie ustalone, że skutek śmiertelny jest bezpośrednim rezultatem dającego się wyodrębnić zamierzonego czynu jednego z uczestników bójki lub pobicia, to poniesie on odpowiedzialność za umyślne spowodowanie skutku (art. 148 § 1 lub art. 156 § 1 niezależnie od odpowiedzialności pozostałych uczestników na podstawie art. 158 § 2 czy art. 158 § 3 (postanowienie SN z dnia r., sygn. II KK 271/09). Okoliczności obostrzające odpowiedzialność sprawcy pobicia określił także SA w Warszawie w wyroku z dnia r., sygn. II AKa 18/17. Sąd w uzasadnieniu wskazał, iż „Okolicznościami obciążającymi sprawcę pobicia jest to, że zaatakował swojego kolegę i pomimo, że pokrzywdzony nie bronił się, w dalszym ciągu bił go. Nie bez znaczenia jest także to, że sprawca odszedł i nie zainteresował się losem leżącego pokrzywdzonego”.
. 199856486045368038290
